Ölçü ve uyağın ne günahı vardı da şiirin dışına çıkarıldı? Özünde bu sorunun yanıtını bulmak için başka bir soru sormamız gerekiyor. Ölçü ve

Bunun için Garip şiirleri yalındır, süssüzdür. Büyük iddiaları yoktur. Bir yönüyle Sait Faik’in öykülerine benzetirim. Bir adam evden çıkar,

Doğa boşluk kabul etmez denir. Gerçekten de uzay boşluğu diye adlandırdığımız kocaman hacim bile özünde boşluk sözcüğünün ilk anlamını karşı

Herkese iyi gelen bir yıl vardır. Farkında olmadan dönüm noktalarının bir araya geldiği, kendinizi başka bir bedende yeniden inşa etmişsiniz

duramazdık anlar birbirini içerken ansızlığa çapa atamazdık

Her şey söylenmiş                kalmamış ki dilde nefes                                            iki ses

Canlarımız öksüz kazıklar saplanmış mülkün temeline herkes boynunu eğmiş bir ben sığdıramamışım eğriliği gönlüme mezarlara sığmazken ölümü

Önemli bir yılın içindeyiz. Cumhuriyetin yüzüncü yılını kutlayalı neredeyse bir ay oldu. Ben de cumhuriyetin bize sağladığı kazanımları...

Bu noktada Cahit Sıtkı gibi düşünüyorum: Şair, şiirinin istediği vezni keşfedebilen adamdır. Onu bir kalıba sokmaya uğraşmaz.

Ben sonsuz evrendeki soluk mavi noktada, o kilometrelerce karelik noktanın bir metrekarelik bir alanını işgal eden basit bir insanım.

derlenip uzak hülyalardan süzülmektesin gerçeğimin çölüne mavice

göz göre göre yanlış akıldan sarktı koktu dibi koptu ipi yolcu yoldan saptı sor kör göze önce karanlık vardı çıktı biri yandı içi ışık...

Yiyin efendiler yiyin bu han-ı iştiha sizin bin tekrar ve bu da bilmem kaç bin yorulduk ölüyekalmaktan

uzaklardan ta uzaklardan fikrin bozamadığı çerçevenin ufuksuz manzarasından yarışlardan boyanışlardan bir kabul denizinde sessizlik...

I Bir kadın tanıdım işitir sus'umu fısıldarız sessizliği uzun uzun II Biliyorum bildiğini Boynunda hükmüm yok İşitiyor deniz...

Karışalım seninle, kızıl dumanında saçlarının. İsi üstüme sinsin yakarken saçtıklarının. Yitirelim kimliğimizi, kokun boynuma dolansın....

Bir Yeryüzü Tanığı Bekir odadaki her şeyi topladı ve Cevdet ile Müjgan’ın yanına gitti. “Görev tamam patron.” dedi ve elindekileri...

Sen leylasın ben mecnun Sen vurgunsun ben vurgun güneş doğuruyor çocuklarını toprağa dağılı binlerce tomurcuk işliyorsun göğün...

Bu canımı titreten his elinde asası ip öpüştürüyor boynumda ilmeğine bahar saklamış yokmuş gibi asası kanıyorum Bu bahar vakti...

Sırdaş Semih telaşla Leyla’nın odasına girdi ve kardeşinin iyi olduğunu görünce koşarak ona sarıldı. “Şükürler olsun iyisin, üç gündür...