Ölçü ve uyağın ne günahı vardı da şiirin dışına çıkarıldı? Özünde bu sorunun yanıtını bulmak için başka bir soru sormamız gerekiyor. Ölçü ve

Bunun için Garip şiirleri yalındır, süssüzdür. Büyük iddiaları yoktur. Bir yönüyle Sait Faik’in öykülerine benzetirim. Bir adam evden çıkar,

Doğa boşluk kabul etmez denir. Gerçekten de uzay boşluğu diye adlandırdığımız kocaman hacim bile özünde boşluk sözcüğünün ilk anlamını karşı

Herkese iyi gelen bir yıl vardır. Farkında olmadan dönüm noktalarının bir araya geldiği, kendinizi başka bir bedende yeniden inşa etmişsiniz

duramazdık anlar birbirini içerken ansızlığa çapa atamazdık

Her şey söylenmiş                kalmamış ki dilde nefes                                            iki ses

Canlarımız öksüz kazıklar saplanmış mülkün temeline herkes boynunu eğmiş bir ben sığdıramamışım eğriliği gönlüme mezarlara sığmazken ölümü

Önemli bir yılın içindeyiz. Cumhuriyetin yüzüncü yılını kutlayalı neredeyse bir ay oldu. Ben de cumhuriyetin bize sağladığı kazanımları...

Bu noktada Cahit Sıtkı gibi düşünüyorum: Şair, şiirinin istediği vezni keşfedebilen adamdır. Onu bir kalıba sokmaya uğraşmaz.

Ben sonsuz evrendeki soluk mavi noktada, o kilometrelerce karelik noktanın bir metrekarelik bir alanını işgal eden basit bir insanım.

derlenip uzak hülyalardan süzülmektesin gerçeğimin çölüne mavice

göz göre göre yanlış akıldan sarktı koktu dibi koptu ipi yolcu yoldan saptı sor kör göze önce karanlık vardı çıktı biri yandı içi ışık...

Yiyin efendiler yiyin bu han-ı iştiha sizin bin tekrar ve bu da bilmem kaç bin yorulduk ölüyekalmaktan

Doğar büyür yaşar insanoğlu Hayat diye anılır bu zaman yolu Sağlam da çürük de olur yol boyu Mezarlar unutulmuşlarla dolu Dünya güneş ve...

uzaklardan ta uzaklardan fikrin bozamadığı çerçevenin ufuksuz manzarasından yarışlardan boyanışlardan bir kabul denizinde sessizlik...

Acılarda bir huy vardır Önce kırar içerideki inceliği Anılar yakar kanayan izleri Yaşlar yıkar pıhtılı hisleri Geriye kalır hissiz yara...

Varlığın ve yokluğun Hiçliğin ve boşluğun Üzerinde uyuduğum suyun Ve esmerleştiğim kumun Düşünceleri duyduğum Duyguları unuttuğum...

“Dünya bir penceredir. Her gelen baktı geçti.” Yunus Emre Şu köşe yaz köşesi, Şu köşe kış köşesi, Ortada bir film perdesi. Otursan...

Tekrar açtığım bu kara kaplı defter İçi dolu yara oyma saplı hançer Kalemimin izleri kara saplı dertler Mürekkep sızar karışır renkler...

Geziniyor gözlerim Ankara üzerinde Yer yön bilmem karşımda seçmediğim fakülte Ilık meltem serinliği taze ıslak tenimde Bir şarkı zihnimde...